Dag 18 en 19

22 en 23 september Gisteravond zijn er nog 2 potjes pool gespeeld op de ergste tafel volgens Wiljan. Slecht laken, wiebelende tafel, geen zwarte bal en tot overmaat van ramp geen krijt.Het eerste potje werd gewonnen door Kim, weliswaar met hulp van Wj, het tweede natuurlijk door laatstgenoemde. Wie weet wordt ook dit nog vervolgd..... Na een stevig ontbijt, hadden we zin om te gaan snorkelen. Jammer dat we geen onderwatercamera hebben, want dan konden we jullie mee laten genieten. Prachtig hoe je zo tussen die vissen kan zwemmen, Kim krijgt er maar geen genoeg van! En als je dan toch klaar bent met snorkelen, lig je op een hagelwit strand met een azuurblauwe zee.Ondanks dat we bijna altijd in de schaduw liggen, zijn we lekker bruin. We blijven maar smeren met factor 30. En dan te bedenken dat het met bakken uit de hemel kwam toen we landden op Male. Gelukkig was het een incident. Vrijdag was verreweg de drukste dag van ons verblijf op de Malediven.Naast alle reguliere eetmomenten gingen we vandaag snorkelen op open zee.Man wat een prachtige vergezichten onder water:)zo helder! Prachtige veelkleurige vissen en schitterend koraal.Er was daar toch net iets meer te zien dan in ons tuintje op het zuiden.Morgen (zaterdag) is helaas alweer de laatste dag hier.We moeten om 12u uitchecken, maar vliegen pas om 2355.We kunnen er de laatste dag dus nog optimaal van genieten.Gelukkig mogen we ons in de massagesalon douchen zodat we lekker fris het vliegtuig in stappen.

Dag 17: Malediven

21 september Na het ontwaken, zagen we een waanzinnig uitzicht voor ons huisje (foto!!!). Kim wilde meteen na ontbijt gaan snorkelen, ware het niet dat we vergeten waren thuis spullen te kopen en we genoodzaakt waren om nieuwe te kopen of 2ehands, hetgeen ons minder aantrekkelijk leek. Nadat we het lokale winkeltje geplunderd hadden, konden we meteen ons materiaal testen.Ja Arjan, we zullen er ongetwijfeld te veel voor betaald hebben, maar het is absoluut de moeite waard! Want mensen, wat is dit gaaf! Malediven is echt waanzinnig. Er is helaas een klein minpuntje, er zijn ook heel veel muggen, die vooral Kim op het menu hadden, ondanks de Deet van 40%. Nou ja, je moet er iets voor over hebben niet? ' s Avonds hebben we nog genoten van een schouwspel, waarbij een soort aal half uit het water sprong om de krabjes op de rotsen op te jagen. En natuurlijk genoten van het uitzicht! Op 100m afstand zien we 2m hoge golven, terwijl we in ons baaitje heerlijk rustig snorkelbaar water hebben. En oh ja we zijn het hele eiland rondgewandeld.Na 25 minuten kwamen we helemaal bezweet terug.(; Wat een serene rust heerst hier in tegenstelling tot het overvolle Sri Lanka.1X per uur zie je een golfkarretje of een verdwaalde fietser.Een claxon hebben ze hier nog nooit van gehoord.

Dag 13-16

17-19 september Onze welverdiende rust-/strandvakantie is na 11 dagen zwoegen dan eindelijk begonnen:3 dagen uitpuffen op Sri Lanka en dan nog aansluitend 4 dagen Malediven in het vooruitzicht om van het uitpuffen bij te komen.Het hotel oogt als een hotel uit de catalogus. Prachtig, luxueus. Ook is de dresscode bij het diner smart casual, oftewel geen short voor Kim en Wiljan mocht de lange broek weer tevoorschijn toveren. Ons restaurant leek een echte eetfabriek! Nog voordat we ons glas halfleeg was, kregen we de rekening. Gelukkig was het eten wel OK. We krijgen maar geen genoeg van de curry, alhoewel het iedere keer weer een verrassing is hoe scherp het is. Wel hebben we geleerd dat beetje scherp synoniem is voor Mr Wok 6 pepertjesscherp! Wiljan heeft heel wat afgezweet, Kim hield t ook niet altijd droog. Helaas was het allemaal een stuk onpersoonlijker dan voorafgaande hotels. Natuurlijk zijn we verwend en kan dit hotel er absoluut wel mee door. Niks voor Alberto Stegeman hoor (Red mijn vakantie!). Wiljan heeft er ondanks de wat onpersoonlijkere sfeer uiteindelijk toch zelfs nog een "vriend"aan overgehouden: Mr. Big Smile, een lieve kleine kelner, die iedere keer enorm moest lachen als hij Wiljan zag. Ook kregen we de beste plaatsen en werden we persoonlijk bediend, waardoor we als enigen de koffie geserveerd kregen. Omdat hij me 22 schatte, heeft Wiljan hem een goede fooi gegeven. Na een mooie rust, gaan we morgen eindelijk naar de malediven. 20 september Vanochtend na ons gebruikelijke ontbijt, omelet no chili, gingen we onze koffers weer inpakken. Inmiddels zijn we redelijk bedreven hierin! Na een relaxte middag, worden we opgehaald door onze chauffeur voor onze rit naar Colombo. Ajith had een examen, dus we kregen een andere chauffeur. Na een aantal dagen in het resort, waren we helemaal vergeten hoe gek het verkeer ook alweer was! Na een paar minuten echter was ons geheugen weer helemaal opgefrist. Na tig bijna ongelukken te hebben gezien, bereiken we veilig Colombo. We moesten onze roepies nog kwijt en wisselde deze voor dollars. Door deze actie kwam een hele reisgezelschap uit Libanon voor ons bij het inchecken tot ergernis van Wiljan! Uiteindelijk vlogen we volgens plan naar de Malediven, hetgeen slechts 1 u vliegen is vanaf Colombo. Daar aangekomen mochten we nog een half uurtje op een taxi-speedboot voor onze eindstemming op de malediven, Hudhuran resort. Zelfs in het donker leek het prachtig, ons huisje is iig een droom, tuin op het zuiden (zie foto!)en (openlucht)douche op het noorden, zodat we 's ochtends lekker in het zonnetje kunnen douchen! Na een reusachtige kever te hebben verwijderd, vielen we uiteindelijk toch in diepe slaap, de een iets eerder dan de ander (lees wiljan).

Dag 7 t/m dag 11

Nogmaals voor diegene die het gemist hebben. 11 september zondag: Vanmorgen hoefden we er niet zo vroeg uit omdat het vandaag allemaal in Kandy te doen was.Eerst brachten we een bezoek aan de "Tooth Temple" alwaar een tand van Boeddha onder groot ceremonieel vertoon bewaard en bewaakt werd.We hadden "de pech" dat de "volle maan feestdag" vandaag was, zodat het erg druk was.Door al het geduw was het niet eens mogelijk een fatsoenlijke foto van de gouden kast (met daarin opgeslagen de vermeende tand) te maken.Op de terugweg begon het weer enorm te regenen en stelde Ajith voor om het bezoek aan de botanische tuinen naar morgen te verplaatsen.Het is überhaupt fascinerend dat er eigenlijk 2 klimaattypen zijn op dit eiland met een opp die vergelijkbaar is met die van BENELUX. : het 1/3 zuidwestelijke deel is erg nat en de rest van het eiland grofweg aan de andere kant van het centraal gelegen gebergte kent een vrij droog klimaat. 11 september vervolg: maar goed, na het bezoek aan de heiligste plaats op het eiland voor wat betreft de Boeddhisten, hebben we paar uurtjes gerelaxed onder genot van een pot thee.tevens heeft Wiljan zijn voorsprong in de scrabbletweekamp uitgebreid naar 3-1 , alhoewel het een haar scheelde of Kim had de stand gelijk getrokken. ' s Avonds zijn we nog voor het eten naar een dansvoorstelling geweest.alhoewel het niet allemaal (lees:allemaal niet) even gelijk ging we was het best leuk om te zien.In de kleding was in ieder geval enorm veel energie gestoken.bij het avondeten werden we wederom 'entertaint' door dezelfde band als de vorige avond.Ondanks twee wissels in de personele bezetting hebben ze ons wederom niet kunnen verleiden om hun nieuwste CD te kopen, ondanks dat ze zichzelf overtroffen met een foutloze vertolking van Uma Paloma Blanca(nadat Wiljan aangaf wel een NL liedje te willen horen. 12 september: Wederom niet al te vroeg op hoeven staan: 8 uur. Dit is overigens half 5 bij jullie in nl en niet 3 uur eerder zoals ik eerder vermeldde.Tsja, details zijn ook belangrijk nietwaar;).Na het ontbijt met een heerlijk ommeletje vertrokken we richting de botanische tuinen van Peredeniya.Deze zijn oorspronkelijk aangelegd om te testen welke uitheemse soorten er zoal konden groeien.Helaas was de Javaanse vijgenboom net gekortwiekt, maar was met al zijn gestutte takken desalniettemin nog steeds indrukwekkend.nb :voor de snoei bedroeg de opp van het bladerdek 1700 m2! Helaas hadden we de paraplu hier nodig. 12 september (vervolg) Wiljan kon zijn geluk niet op, zoveel planten en bomen. Ook Kim had t prima naar haar zin. Daarna ging de weg naar Kitulgala, bekend om film opnames van de rivier de Kwai. We zijn nat overgekomen. Onderweg hebben we nog Durian gegeten, vlgs Ajith “ smells like hell, tastes like hell“, maar bedoelde waarschijnlijk "heaven" Dat klonk ons wel uitdagend. De geur kun je t beste omschrijven als putlucht, de smaak heeft iets weg van avocado en lichee, dus "heaven" was waarschijnlijk wat hij bedoelde.Nou was zijn Engels sowieso niet al te best.Hij heeft waarschijnlijk naast zijn werk als gids een houtzagerij, want hij had het consequent over"did saw".Kim heeft nog uren al opboerend van haar durian kunnen genieten.(jack fruit en arian zijn in de bus verboden omdat je na het eten hiervan een enorme geur verspreidt) Afijn eenmaal aangekomen in ons hotel,kwamen we erachter, dat we een lekkage hadden in de badkamer, net boven de wc bij de verlichting. 12 september (vervolg 2) Volgens de portier was het de schuld vd op het dak spelende apen. We kregen een andere kamer.Alles in dit hotel was groezelig, beschimmeld en klam en was met stip het slechtste hotel tot dusverre, navenant met het weer. Het eten was simpel en a la carte maar verder ok. Het bleef de hele nacht regenen, dit was zelfs teveel voor Wiljan. Morgen gaan we naar theeplantage, tenminste als het weer het toelaat. 13 september Na een stevig ontbijt, zijn we onderweg naar Bandalawera. Het blijft regenen.Tot overmaat van ramp, is er een ongeval gebeurd op die slingerweg, waardoor we oponthoud hadden van 3 kwartier.Onderweg een tussenstop gemaakt bij theefabriek Blue Field(Ramboda).Hier kregen we een korte rondleiding waarin het productieproces van thee is uitgelegd. Zo weten we nu bijvoorbeeld wat het verschil tussen groene, zwarte en witte thee is: p.Echt een schitterend gezicht, al die intens groene plantages.Na nog eea ingeslagen te hebben voor de proviandkast thuis, vervolgden we onze weg naar het volgende hotel in Bandalawera.Er waren echter nog heel wat hobbels (lett en fig) op de weg.Eén dorpje was mede door werkzaamheden veranderd in een modderpoel.En om de haverklap een haarspeldbocht.Maar goed, toen we er na 3 uur bijna waren brak het zonnetje gelukkig weer door:) Des avonds was er wederom een heerlijk lopend buffet, het liep weer in straaltjes van Wiljan zijn gezicht.Op tijd naar bed want morgenvroeg moeten we er om 5u uit voor een bezoek aan de Horton Plains. 14 September: Vanmorgen dus erg vroeg opgestaan voor een bezoek aan natuurreservaat de Hortens Plaines.Nog voordat we de toegangspoortjes waren doorgegaan kwamen we bij het toilet een heuse eland tegen.Toen hij/zij op een gegeven moment tot op een meter was genaderd bleek waarom hij/zij geen enkele schroom kende.Hij/zij zat te azen op mijn banaantje.Zelfs de elanden proberen je hier iets te ontfutselen, al waren het geen roepies of eurocenten voor zijn zoontje deze keer.Na het afstaan van mijn banaan begonnen we aan het daadwerkelijke avontuur: een pittige wandeltocht van 9 km met een bruto hoogteverschil van 970m.Aanvankelijk moest de jas aan en de capuchon op(mist, regen, kou), maar gaandeweg trok het helemaal open , zodat we een paar mooie foto's konden maken.Geen overdaad aan flora of fauna, maar wel prachtige vergezichten met als letterlijk hoogtepunt"the World's End"(zie foto).Op de weg naar het volgende hotel hebben we nog een drankje gedaan.Daar zagen we een apenfamilie ruzie maken om een jack fruit.Wij aapten dit na en besloten onderweg bij een van de 975 verkooppunten langs de weg een schaaltje te kopen.Errug lekkah! Ware het niet dat Kim's maag enigszins opspeelde bij het avondeten (bbq, hmmm) in Tissamaharama.Na wat peristaltische bewegingen was het gelukkig over.Vanavond weer op tijd slapen omdat we er morgen wederom om 5u uitmoeten voor een bezoek aan Yala National Park.De scrabbletweestrijd ligt hierdoor even stil dus tussenstand blijft voorlopig 3-1 :)

Dag 11 en dag 12

15 september: vanmorgen zijn we dus wederom vroeg opgestaan,maar dit werd dubbel en dwars beloond.Om 5.30u werden we door een jeep opgehaald voor een safari door National Park Bundala.In dit onherbergzame gebied hebben we allerhande flora en vooral fauna gezien zoals: olifanten, reigers, jakhalzen,acaponissen heel veel pauwen, buffels,1varaan,1 wild zwijn, reeën enz.Je kon wel blijven schieten met je camera.Halverwege de tour hebben we het ontbijt dat in alle vroegte fantastisch samengesteld was door het hotel opgegeten. Wiljan vergeet helemaal dat we het ontbijt aten op een onwaarschijnlijk mooie lokatie, boven op een klif met uitzicht op zee.Na de tour hebben we een paar uurtjes aan het zwembad gelegen.'s Middags hebben we nogmaals een safari gedaan, maar nu door Yala National Park. 15 september (vervolg 2) Het Yala National Park was toch open tegen onze verwachting in. Dit is het park waar de grootste dichtheid is van "leopards" ter wereld. We reden er met dezelfde jeep heen als vanmorgen. Wederom spotten we olifanten, erg veel vogels, buffels, apen,varanen, krokodillen,etc.Rond een uur of vijf begon onze jeepchauffeur opeens als een gek te rijden.Er werden snelheden van wel 80km/h bereikt over de hobbelige paden,waarbij ook andere jeeps ingehaald werd.We vermoedden dat hij een sms van zijn vrouw had ontvangen met mededeling dat de curry al stond te pruttelen.Maar later bleek wat de echte reden was: HET LUIPAARD WAS GESIGNALEERD.Stonden we daar opeens temidden van 20 andere jeeps te turen naar een bosrand, maar geen leopard te zien.Slechts 1 jeep met daarin onze nederlandse vriendjes(die we bij de trip naar Hortens Planes ontmoet hadden) hebben het luipaard een kwartier in actie kunnen zien.Totdat het donker was hebben we heen en weer gereden om te zoeken,maar helaas zonder resultaat.Vermoedelijk is het elke avond hetzelfde circus.Gezien het fanatisme zou het me niets verbazen als ze een competitie bijhouden of zou het misschien zijn om de fooi nog wat op te drijven.Ik kan het me haast niet voorstellen, niet zo negatief denken Wiljan! Thuis eerst lekker gedoucht om het zand dat werkelijk overal in, op en tussen zat te verwijderen. 16 september: Vandaag staat de laatste excursie op het programma. We gaan naar onze eindbestemming Kalutara en onderweg stoppen we dan in Galle. Tussendoor is er nog een schildpad opvangcentrum in Koggala. Hier vangen ze schildpadden op die bijv gewond zijn en kopen ze eieren, die anders in de soep belanden van de vissers en laten deze vervolgens uitkomen. Dit was mooi om ter zien dat deze mooie dieren toch beschermd worden in dit land.Ook slecht dat mensen de eieren natuurlijk opgraven, want ook hier is dat verboden. Kim heeft hier genoten van deze bijzondere dieren, Wiljan iets minder, hij zat voornamelijk op de wc. Ook hij bleek toch geen stalen darmen te hebben was Kim's conclusie. De beroemde paalvissers hebben we laten schieten, we kwamen alleen neppers tegen, die veel geld(500 roepie) vroegen voor een foto.Op naar Galle.Dit is een oud stadje met een Nederlands fort, zelfs een Nederlands gereformeerd kerkje. Het bijzondere was dat er een hele hoop grafstenen van Nederlanders te zien zijn, over eentje was Kim bijna gestruikeld. Onze namen zijn vereeuwigd in een gastboek, op verzoek van een man in de kerk. Ook werden we vriendelijk gevraagd om een financiële bijdrage te leveren, dit was geen overbodige luxe, gezien de staat vd kerk. Opmerkelijk was dat er toch nog 30-35 mensen zondags in de kerk komen. Daarna hebben we nog overblijfselen van het fort bezocht. Na een drankje, vervolgden we de reis, welke overigens over de A2 (ja ook hier hebben ze die!) richting Kalutara. 16 september(vervolg) Tussen Galle en Kalutara kwamen we door een gebied waar de schade aangericht door de tsunami van 2004 nog steeds zichtbaar was.Heel veel leegstaande half verbrokkelde huizen en andere ruïnes.Nadat we in het hotel in Kalutara waren aangekomen, bleek dat we Ajith voor het laatst gezien hadden.Dus moesten we even snel op de kamer berekenen welke fooi we hem zouden geven.Op het wisselgeldincident na, had hij het goed gedaan, zo vonden wij.Dus hebben we hem toch een goede gooi gegeven.Kalutara is van buiten een prachtig hotel, maar.....(wordt vervolgd) o ja:( Kim heeft de stand teruggebracht tot 3-2 nadat ze in beurt 2 al 80pt had vergaard (wordt ook vervolgd,grrrr)

Vertrek düsseldorf(dag1) t/m Bandalawera (dag6)

Maandag 5 september We rijden rustig aan weg rond 18u, dan zijn we op tijd in düsseldorf. Kim had immers de parkeerplek al gereserveerd. Helaas bij aankomst bleek het adres niet te kloppen, tevens zijn ze niet bereikbaar, handig die duitsers! Gelukkig weten we ons met tomtom en kim's papa naar een andere plek te navigeren. Net op tijd blijkt uit het feit dat we 10 min na boardingstijd aan komen bij de gate. dit kostte Kim weer heel wat grijze haren, Wiljan was niet echt onder de indruk en dronk nog rustig zijn colaatje op. Uiteindelijk bleken we vertraging te hebben en zaten we niet veel later aan ons heerlijk vliegtuig diner! Dubai is onze eerste stop! Dinsdag 6 september Na ruim 7 uur vliegen, landden we in dubai. Alhier hadden we weinig overstaptijd, dankzij eerder genoemde vertraging.Op naar Colombo! Na meer dan 11u vliegen en een verzengende hitte (bijna 40 °¢), zijn we onderweg met Ajith, onze lokale gids en chauffeur naar onze eerste stop in Negombo.We kijken onze ogen uit, blij dat we niet zelf hoeven te rijden.Man, wat rijden ze als gekken hier!. De tuktuk is het ergst.die maken samen met de al even gevaarlijke motorrijders van 3baans een 4.5baans.samen wurmen die zich echt overal tussen.Nadat wiljan geconstateerd had, dat hij tijdens dit korte ritje materiaal zag voor een heel seizoen voor programma "wegmisbruikers", komen we toch veilig aan in Negombo, waar we 2 dagen blijven. Woensdag 7 september Vandaag zijn we naar de vismarkt in Negombe gegaan. Mooi om te zien dat hele families bezig zijn met elkaar om de vangst van de dag binnen te halen. Daarna gingen we naar Colombo, om de stad te bekijken. 's middags hebben we nog lekker geluierd, want morgen moeten we om 7u op pad naar Pinnawela, olifantenweeshuis. Donderdag 8 september Wekker gaat om 6.15u en dat op vakantie! Maar goed, we willen graag de baby olifantjes zien, die krijgen 's ochtends de fles. Na een lange rit door tientallen dorpen, kwamen we aan in Pinnawela. Dit is een weeshuis voor allerlei olifanten, zoals Sama, die 3 poten heeft na ongeluk met een landmijn. Meesten zijn slachtoffers van bloedige strijden tussen dorpen, waarbij ze lelijke verwondingen oplopen en niet meer in het wild kunnen leven.Helaas waren de tickets om de olifantjes te voeden op, maar Ajith heeft wat kunnen regelen, waardoor we toch allebei dit konden doen.Bijzondere ervaring, dat wel. Echt lang kun je er niet van genieten, binnen 10 sec is de fles leeg.Daarna gingen ze in een rivier zwemmen, de mannetjes kregen een uitgebreide scrubbeurt, de vrouwtjes moesten wachten. Zij mochten later zwemmen.Prachtig om te zien, uiteindelijk duurde dit schouwspel 2u.Uiteraard werden alle toeristen belaagd door mannet jes, die van alles en nog wat verkochten, zoals dure bananen voor olifanten, terwijl we ze niet eens mochten voeren.Al met al een bijzondere ervaring.Daarna vertrokken we naar Dambulla, waar we in een prachtig hotel terechtkwamen. Vrijdag 9 september: Vandaag naar Sigiryia geweest. Dit is één van de meest opmerkelijke voormalige hoofdsteden van Sri Lanka. Deze stad was gesticht door Kassapa, een gewelddadige monarch, die heerste van 477 tot 495 vc.We zijn vroeg vertrokken vanwege de geplande hitte.desondanks was het erg warm. Na een immense klimtocht, veel zweet druppels en nederlandse toeristen achterlatende, bereikten we de top! Het uitzicht maakte veel goed. Gelukkig ging de afdaling voorspoediger dan verwacht. Na een korte stop bij een houtbewerkingwinkel, hadden we besloten om's middags niet meer zoveel te doen, temeer omdat Kim zich nog steeds niet fit voelde. Na lekker te hebben geluierd en wandeling te hebben gemaakt door de biologische tuin, hebben we genoten van een perfecte maaltijd, alhoewel Kim erachter is gekomen dat niet alle donkere slasauzen zoet zijn! Vervolgens ook nog superscherpe curry, wiljan moest t opeten! Dat kostte zelfs hem enige moeite!! Uiteindelijk lagen we met volle buikjes tevreden in bed, klaar voor t volgend avontuur! 10 september : Vroeg opgestaan (700) om bijtijds naar Dambulla Cave Temples te gaan.Deze keer kochten we de kaartjes zelf.Ajith was waarschijnlijk gepikeerd en bleef beneden om op de bagage te passen. Tijdens de steile klim naar boven hadden we entertainment in de vorm van brutale klimmende en klauterende aapjes.Ze vroegen er geen eens ene roepie voor. Ze probeerde wel alles wat maar op eten leek uit je handen te grissen, zelfs bloemen die als offer aan Boedha bestemd waren.boven aangekomen moesten we voor betreden van de caves de schoentjes uitdoen.Kim bespaarde 25 rupie door ze in de hand bagage mee naar binnen te smokkelen, hetgeen eigenlijk ook niet toegestaan was.Wiljan had derhalve met zijn maatje 47 sportschoenen minder geluk en moest het volle pond a 25 roepie aftikken Op weg naar Kandy halverwege naar een specerijentuin geweest. We hebben genoten van de uitgebreide uitleg, kregen kopje kruidenthee.daarna ook heerlijke hoofd-en nekmassage, hetgeen Wiljan enige haren kostte. Nadat we kruiden, lotus bloem olie en zelfs iets wat gunstig zou werken bij diabetici (wie had gedacht dat Wiljan ooit zoiets zou kopen?), kwamen we aan in Kandy, waar we 2 dagen zullen blijven. Na een korte wandeling en 3 tuktuk's, die ons binnen 5 min een taxirit aanboden, genoten we weer van een uitgebreid buffet onder t genot van muzikale sri lankeesjes, die je uiteraard weer "gratis “ liedjes zongen.wiljan bestelde een nederlands liedje, gelukkig zat t restaurant vol met nederlanders, dus 10 september vervolg Die waren blij met “Tulpen uit Amsterdam “. Na nog een Sri lankese hit) probeerde ze geheel tegen de gewoonte van hier in hun waar te verkopen (hun allernieuwste cd) was het bedtijd.na een toetje (geen voor Kim, die had al te veel gegeten) was het bedtijd gezien de geplande drukke dag in kandy.